Het woord van dit jaar is zonder twijfel ‚activitijd’. Het is nu ook in de Van Dale opgenomen en wordt daar zo gedefinieerd: activiteiten en passiviteiten die het ‚zijn’ en nietsdoen bevorderen. Yoga, middagdutjes, reizen, knutselen, feestvieren, natuurwandelingen - het zijn maar enkele voorbeelden van een oneindige waaier aan mogelijkheden.
Nu het basisinkomen wijd is geïntroduceerd, vindt iedereen de tijd voor hun eigen geprefereerde ‚activitijden’. Typisch zonder vooropgesteld doel hebben ze toch al een heleboel nieuwigheden met zich meegebracht. Vaak grijpen ze terug naar dingen die ten tijde van de ‚hypersamenleving’ teloor waren gegaan, en nu een eigentijdse toets hebben gekregen. Opvallend is bijvoorbeeld hoe in de communicatie bewust vertraging wordt gebracht. Nu er weer meer brieven worden verstuurd, is de postbus openmaken niet meer zo’n kwelling. Een dag per week waarop er niet verhandeld wordt, is overal opnieuw geïntroduceerd. De Kerk van haar kant heeft veel van haar leegstaande kloosters overgedragen aan leefgemeenschappen.
‚Intergenerationaliteit’ had evengoed het woord van het jaar kunnen zijn. De verbindingen tussen generaties zijn helemaal aangehaald. Dat valt aan het fenomeen van de leefgemeenschappen af te lezen, maar ook aan de speeltuinen met speeltuigen voor kinderen, volwassenen én ouderen, aan de cowerkplaatsen en co-opleidingscentra. Onder andere via het basisinkomen is de zorg ingebouwd en als vanzelfsprekend gewaardeerd: de zorg voor kinderen, voor ouderen én - niet in het minst - voor zichzelf.
De professionele (gezondsheids)zorgsector is holistisch ingericht. Een holistisch denken kenmerkt ook het nieuwe leiderschap. De intelligentie van onze leiders is niet alleen intellectueel, maar betreft ook hun emoties, intuïtie, hun lichaam. Het brengt op de werkvloer een nieuw waardenpatroon met zich mee, waarbij vertrouwen voorop staat, volwassenheid, mededogen en nederigheid, menselijkheid en oog voor het gemeenschappelijke veeleer dan het eigenbelang. Werknemers kiezen zelf wanneer ze werken en hoelang ze werken. Het inzicht dat één plus één meer is dan twee is in alle organisaties gemeengoed geworden. Cocreatie is de nieuwe samenwerking. Stilte, terugtrekking en waardering van introversie worden daarvoor begrepen als voorwaarden, een conditio sine qua non.
De verbinding betreft niet alleen mensen, maar ook ideeën. Op gerijpte kennis kan alleen in uitzonderlijke gevallen een eigendomsrecht gelden. De redenen daarvoor zijn nooit economisch gemotiveerd, maar juist veeleer om te vermijden dat ideeën winst genereren voor enkelingen. De innovatiegolf die we de laatste tijd zien, is daar niet vreemd aan.
De technologische vernieuwingen staan steevast in het teken van een duurzame leefomgeving, op het vlak van mobiliteit, wonen, voedsel. Maar wat nog het meest aan onze wereld opvalt, zijn net de onopvallende dingen, de kleine dingen, ‚de eenvoud zelve’ - op het gevaar af melig te klinken, is het toch dit: een (glim)lach en een traan (van ontroering). En nog: diep inademen, lang uitademen, eten en dansen, strelen en spelen, geven en vergeven, danken en denken, wandelen (met een kind), luisteren (naar een boom), leren en lezen, zaaien en zorgen.
We are in a world where 'doing nothing' is an essential part of daily life. People have time for non-productive 'activitimes' including slow travel, afternoon naps, or mindful exercise. Neighbourhoods and site-specific experimental communities (in monasteries) function as extended families. People live together, rather than alongside each other, understanding their place in the larger planetary ecology. Their living environments are able to sustain their lifestyles that are guided by an ecological consciousness and organic rhythms. The infrastructure (material and immaterial) is open and shared. Transgenerational exchanges, mixed co-working and education spaces flourish and celebrations (of both successes and failures) have regained their value. There is much experimentation and innovation in the economic system. Unconditional basic income is widespread. Knowledge is produced, shared and embodied by experts and enthusiasts alike and is highly transdisciplinary. People work less, but more effectively, and they do things they care about. The leaders in this world have embraced holistic leadership, based on a dynamic system of values including trust, appreciation, respect, silence, collaboration, compassion, humility and egolessness. The deep cultural myths on which this world is built are those of Kairos, Eros and Epimetheus.
This scenario was developed during the futures of doing nothing workshop.